تمام کلمات صادقانه‌ای که ناحیه بروکا در مغزم  از بین هزاران کلمه موجود انتخاب می‌کند، مخاطبش در زیر تلوارهای زمان دفن شده است.
تمام تجربه‌های مفیدم را می نویسم به این امید که دیگری در زمان احتیاج به این  تجربه‌ها چنگ بزند و زیر تلوار خاک تجربه دفن نشود.
اینجا پناهگاهی است که هر نوشته مخاطبش سامیار سال‌های پیشین است، با این فکر 
برروی کیبورد ضربه میزنم برای ثبت مسیری که پیموده شد.