وقتی به داده‌های معاملاتی گذشته‌ام نگاه می‌کنم، آنچه بیش از همه جلب توجه می‌کند، تکرارهایی است که ابتدا تصور می‌کردم صرفاً تصادفی‌اند. انگار ذهنم در هر معامله، به‌جای ارزیابی منطقی، بارها روی یک مؤلفه خاص متمرکز شده: ضرر. در این مقاله، می‌خواهم درباره‌ی روانشناسی ترید در فارکس و این وسواس ذهنی حرف بزنم؛ اینکه چرا مواجهه با ضرر شکلی تکرارشونده پیدا می‌کند. مسیر را با تحلیل داده‌ها، مدل‌های آماری و تجربه‌ی شخصی‌ام پیش خواهم برد.
در روانشناسی رفتاری، «زیان‌گریزی» (Loss Aversion) توضیح می‌دهد چرا زیان‌ها تأثیر روانی بیشتری نسبت به سودهای هم‌ارزش دارند. در ژورنال‌های معاملاتی‌ام، بارها دیده‌ام که پس از ضرر، تمایل به بستن سریع معاملات سودده افزایش می‌یابد، صرفاً برای ترمیم حس از‌دست‌رفته. این رفتار، که ریشه در روانشناسی ترید در فارکس دارد، در ساختار تکاملی ذهن ما ریشه دارد.
در سیستم عصبی، محرک‌های منفی با شدت بیشتری ثبت می‌شوند. ضرر، حکم یک هشدار بقا را دارد. به همین دلیل، مغز معامله‌گر ناخودآگاه روی ضررها زوم می‌کند. وقتی این تمرکز تکرار می‌شود، تریدر به‌جای تحلیل بازار، مدام در حال گریز از درد ذهنی است.
وقتی داده‌های معاملاتی‌ام را با الگوریتم‌های آماری (مثل طبقه‌بندی شرطی بیزین) بررسی کردم، متوجه شدم که تصمیماتم به‌شدت تحت تأثیر آخرین تجربه‌ی احساسی‌اند. اگر آخرین معامله‌ام با ضرر بسته شده باشد، در ۷۰٪ مواقع معامله‌ی بعدی با حجم کمتر یا تحلیل سطحی‌تری انجام شده. این نشان می‌دهد که در روانشناسی ترید در فارکس، ما اغلب تحت تأثیر الگوهای پنهان قبلی عمل می‌کنیم.
بسیاری از تریدرها فکر می‌کنند بازار فارکس را «فهمیده‌اند». اما داده‌ها نشان می‌دهند که این «فهم» بیشتر بازتاب حالات روانی و تجربه‌های گذشته است تا خوانشی از ساختار واقعی بازار. تحلیل همبستگی بین نرخ موفقیت تریدها و اعتمادبه‌نفس قبلی نشان داد که اعتمادبه‌نفس بالا اغلب با افزایش خطا همراه است. توهم کنترل، دقیقاً در این نقطه شکل می‌گیرد.
با استفاده از الگوریتم K-Means، داده‌های ژورنال معاملاتی‌ام را خوشه‌بندی کردم. سه خوشه‌ی رفتاری به دست آمد:
تنها خوشه‌ی سوم بازدهی مثبت معناداری داشت. این نشان می‌دهد که تحلیل واکنش‌های ذهنی می‌تواند نقاط ضعف را شناسایی کند.
یکی از چالش‌های بزرگ در روانشناسی ترید در فارکس، تشخیص تریگرهای مؤثر است. داده‌ها نشان داده‌اند که بسیاری از تریگرها فقط در دوره‌های خاص، مثل شکست مقاومت در نقدینگی بالا، مؤثرند. وقتی ذهن به ضرر حساس می‌شود، گاهی تریگرهایی انتخاب می‌کند که فقط «احساس خوبی» داده‌اند، نه بازدهی واقعی.
برای مقابله با این خطا، مدلی طراحی کرده‌ام که نسبت سود به تعداد تکرار هر تریگر را می‌سنجد. تریگری که ۵۰ بار تکرار شده و میانگین سودی باثبات دارد، ارزشمندتر از تریگری با سود بالا اما تکرار کم است.
در دوره‌های سیاست‌های انبساطی، نقدینگی بالا باعث می‌شود حتی استراتژی‌های ضعیف در فارکس سود بدهند. این موضوع در روانشناسی ترید در فارکس حافظه‌ای کاذب ایجاد می‌کند که تریدر فکر می‌کند استراتژی‌اش کاراست، در حالی که فقط موج‌سواری کرده است.
با ورود تریدرهای جهانی، بازار فارکس دیگر متمرکز نیست. تریگرهای زمانی و نقاط قیمتی از الگویی یکنواخت تبعیت نمی‌کنند. ذهن تریدر باید با خوشه‌های مختلف زمانی و رفتاری وفق پیدا کند.
روانشناسی ترید در فارکس، پایه‌ای‌ترین بُعد تصمیم‌گیری ماست. ما نه با داده‌ها، بلکه با تعبیر ذهنی خود از داده‌ها معامله می‌کنیم. ضررها به‌دلیل وزن روانی‌شان پررنگ‌ترند و این پررنگی الگوساز می‌شود. برای خروج از این چرخه، باید بازار و خودمان را هم‌زمان تحلیل کنیم.
سؤال پایانی من این است:
ارادتمند،سامیار ۱۰.اردیبهشت.۱۴۰۴
کلیه حقوق برای این وبسایت میباشد و هرگونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.
فقط می توانید از حروف انگلیسی و اعداد استفاده کنید. نام کاربری باید با حروف شروع شود
کد تایید را وارد کنیداجباری
می‌خواهیم اعلان‌هایی را برای آخرین اخبار و به‌روزرسانی‌ها به شما نشان دهیم.
